একসময়ৰ দস্যু ৰত্নাকৰে পৰৱৰ্তী সময়ত ৰূপান্তৰিত হৈছিল মুনি বাল্মিকী হিচাপে ৷ কালক্ৰমত ৰামায়ন ৰচনা কৰি জগত হৈ পৰিচিত হৈ পৰিছিল৷ আজি আমি তেনে কিছু বনদস্যুৰ কথাকে কব বিচাৰিছো ৷ যি সকলে এটা সময়ত বনৰীয়া জীৱজন্তু হত্যা কৰাৰ লগতে গছ গছনি কাটি তহিলং কৰিছিল ৷ পিচে সেই সকল এতিয়া বন সুৰক্ষাৰ অতন্দ্ৰ প্ৰহৰী ৷
নতুন প্ৰজন্মৰ ভৱিষ্যতৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি এইসকল বনদস্যুৱে এতিয়া দিনে নিশাই নিয়োজিত হৈ আহিছে বনজ সম্পদ ৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত ৷ ২০০৩ চনৰ পূৰ্ৱে এই লোক সকল একো একোজন চোৰাং চিকাৰী বুলিয়ে পৰিচিত আছিল জন সমাজত ৷ পৰিয়াল পোহপাল দিয়াৰ তাগিদাত এফালৰ পৰা ধ্বংস কৰিছিল বিশ্বখ্যাত মানস ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ বনজ সম্পদ ৷ হত্যা কৰিছিল উদ্যানখনৰ জীৱ জন্তু৷ পিচে ২০০৩ চনত এৱছুৰ নেতৃত্বত বাক্সা জিলাৰ উপায়ুক্তৰ ওচৰত আত্মসমৰ্পন কৰি সুচনা কৰিছিল নতুন দিগন্তৰ৷
জয়চৰণ বসুমতাৰী, নাগেশ্বৰ বসুমতাৰী, সুবোধ বসুমতাৰীহতে নিজৰ জীৱন সমৰ্পন কৰিলে মানস সুৰক্ষাৰ কামত ৷ বিগত ১৭ বছৰে সামান্য বেতনতে নিয়োজিত হৈ আছে মানস ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ সুৰক্ষা আৰু সংবৰ্ধনৰ কামত ৷ স্থানীয় মাউজীগেন্দ্ৰী ইকো টুৰিজিম চোছাইটি নামৰ এটা স্বেচ্ছাসেৱী সংগঠনৰ নেতৃত্বত প্ৰায় আঠচল্লিশ জন এসময়ৰ চোৰাং চিকাৰীয়ে এতিয়া হাতত বন্দুক লৈ অহৰ্নিশে মানসৰ সুৰক্ষাৰ বাবে কাম কৰি আহিছে ৷ বন বিভাগে এওঁলোকৰ চাকৰি নিয়মীয়াকৰণ নকৰিলেও চৰকাৰী কৰ্মচাৰীৰ সমান্তৰাল কৈ কাম কৰি আহিছে ৷
